Witamina B17

Amigdalina, czyli witamina B17, jest organicznym związkiem chemicznym, wzbudzającym wiele kontrowersji. Co jest tego powodem? Jakie pełni funkcje i w czym występuje?

Gdzie znajdziemy witaminę B17

Głównym źródłem witaminy B17 są nasiona i pestki roślinne, którym nadaje ona charakterystycznego, gorzkiego posmaku. Wymienić można tu owoce i warzywa, m.in. dynię, brzoskwinię, morelę, śliwkę, wiśnię i pigwę. Ponadto witaminę B17 znaleźć można w roślinach strączkowych (głównie fasoli, bobie i ciecierzycy), jagodach, jeżynach, aronii, brązowym ryżu, sezamie, orzechach, migdałach, jajach (przede wszystkim w żółtku), pędach bambusa, drożdżach.

Właściwości witaminy B17

Jeśli chodzi o właściwości B17 witamina ta przez wiele osób została okrzyknięta cudownym lekiem na raka, głównie za sprawą beta-glukozydazy, czyli enzymu, który umożliwia wnikanie szkodliwych substancji do komórek nowotworowych, a następnie niszczenie ich. Pierwsze informacje na ten temat pojawiły się prawie 100 lat temu, czyli w latach dwudziestych XX wieku, za sprawą Ernsta Theodora Krebsa, a później również jego syna. Współcześni specjaliści studzą jednak emocje i podkreślają, że nie zostało to absolutnie udowodnione za pomocą jakichkolwiek badań, a składniki B17 są wchłaniane w zbyt małych ilościach, by były w stanie zwalczyć raka lub działać profilaktycznie, chroniąc organizm przed jego pojawieniem się.

Nie istnieją zatem żadne dowody naukowe potwierdzające, że amigdalina wpływa na zmniejszenie komórek nowotworowych, guzów, powstawanie przerzutów czy też na jakiekolwiek poprawienie stanu zdrowia chorej osoby poprzez np. złagodzenie symptomów czy wydłużenie życia. Ponadto choroby nowotworowe mają różne formy, przyczyny, miejsca występowania i przebieg, dlatego nie da się za pomocą jednego, uniwersalnego, naturalnego środka doprowadzić do ich eliminacji. Z kolei zwolennicy tej teorii są zdania, że już w czasach starożytności witamina B17 stosowana była w leczeniu onkologicznym.

Niedobór witaminy B17

Niedobór witaminy B17, czyli amigdaliny, nie skutkuje w zasadzie żadnymi nieprawidłowościami w ludzkim organizmie. Można więc powiedzieć, że człowiek jest w stanie bez niej normalnie funkcjonować.

O ile jednak niedobór witaminy B17 nie prowadzi do niczego negatywnego, to jej nadmiar może przynieść bardzo niekorzystne rezultaty. Podczas rozkładu amigdaliny wydzielanych jest kilka składników, a jednym z nich jest niebezpieczny cyjanowodór. W pierwszej kolejności dostaje się on do krwiobiegu, a potem do wątroby, co w ostateczności doprowadzić może do zatrucia i uszkodzenia wątroby, nerek i układu nerwowego. Szczególnie narażone są na to osoby zażywające jednocześnie witaminę C. Może dojść również do nagłego obniżenia ciśnienia tętniczego, wyjątkowo groźnego w skutkach u pacjentów z dolegliwościami układu krwionośnego.

Witamina B17 na raka?

Mimo, że przez dziesiątki lat przeprowadzono szereg badań nad amigdaliną, a tematem tym zajęły się rzesze niezależnych od siebie lekarzy specjalistów i żaden z nich nie potwierdził jej właściwości antynowotworowych, wciąż teoria ta ma wielu entuzjastów. Z tego powodu substancja ta nazywana jest powszechnie właśnie jako witamina B17, choć wedle nauki witaminą nie jest. Ponieważ skutki jej nadmiaru mogą być groźne dla człowieka, każda osoba, która zdecyduje się na zażywanie amigdaliny powinna zasięgnąć opinii eksperta i skonsultować tę kwestię z lekarzem. Niefrasobliwe stosowanie witaminy B17, szczególnie u chorych leczonych za pomocą chemioterapii, może przynieść efekt odwrotny do zamierzonego. Ważne też, by amigdalina nie została potraktowana przez pacjenta z nowotworem jako główny lek, zastępujący wszelkiego rodzaju sprawdzone formy medycyny konwencjonalnej.